Elk weekend lees ik verschillende kranten. Uit een van die kranten kies ik een zin. Deze zin vormt de basis van mijn blog.
Zin van de week: Liefde is preventief in relatietherapie gaan?
Valentijnsdag kenden we vroeger niet. Deze week staat de krant staat bol van de liefde. ‘Trouw’ doet aan deze gekkigheid niet mee. Slechts één artikel over de liefde en dan gaat het ook nog over de recensie van twee boeken over liefde en trouw. Valentijn is hét item van de bijlage van de Gooi- en Eemlander’ en het Algemeen Dagblad geeft ruimte voor de liefdesfeestdag door de ontmoetingsplek van vijf stellen in tekst en beeld te tonen. Maandag komt de Metro met een artikel met een geweldige tekening van Eefje Savelkoul. Het onderwerp is de noodzaak tot onderhoud van de relatie.
Woensdag zul je menig scholier met een rode roos zien fietsen. Niet allemaal afkomstig van een date. Op school worden soms rozen aangeboden door lieve juffen en meesters, die de kinderen een duwtje in de rug geven. In plaats van de vaas van een stille geliefde komen ze meestal in een vaasje op hun eigen kamer terecht.
Deze week staat alles openlijk in het teken van de liefde. De liefde voor de ander! Helemaal niet verkeerd. Toch vraag ik aandacht voor de eerste liefde. Die voor jezelf. Is het niet de eerste opdracht om van jezelf te houden? Volgens verschillende filosofen moet je voor alles eerst ‘primair narcisme’ ontwikkelen. Eerst is er de liefdesopdracht om van jezelf te houden en goed voor jezelf te zorgen om vervolgens plaats te maken voor een ander. Daar kan best een poosje overheen gaan. Wanneer je goed voor jezelf zorgt is preventieve relatietherapie minder snel nodig.
Misschien is het dus helemaal niet verkeerd dat de roos die de kinderen op school krijgen op hun eigen kamer terecht komt. Als teken dat je ze zichzelf mogen houden.
