Mijn zin van deze week: Ik wil mensen laten zien dat het kan: uit een diepe depressie komen en verder leven.
In de bijlage van het AD lees ik een artikel waarin Linda Romein, schrijfster van het boek ‘Over de rand‘ wordt geïnterviewd (2017). De inhoud van zowel het artikel als het boek gaat over de depressie die ze overleefde na de geboorte en ziekte van haar zoontje. Godzijdank wordt zij gered door een nieuw medicijn dat haar er, bij wijze van spreken, in een paar dagen bovenop helpt. (link?)
In de bijlage van de Trouw is depressie ook een belangrijk item. Niet zo verwonderlijk omdat het Depressiegala dat de komende week gehouden wordt, de aandacht vestigt op het droevige feit dat bijna een vijfde van de Nederlanders depressief is of is geweest.
Dit weekend bezocht ik de open dag van de Logotherapie in Wijk bij Duurstede. De logotherapie is een vorm van psychotherapie, ontdekt en ontwikkeld door Prof. Dr. Victor Frankl. De therapie is gebaseerd op de waarden-oriëntatie en de zoektocht naar zin en gaat er vanuit dat de mens een lichaam en psyche heeft. Het lichaam en de psyche kunnen ziek worden. Zelf zocht Frankl altijd naar de behandeling achter de ziekte. (www.franklzentrum.org)
Helaas heeft bijna iedereen wel ervaringen met naasten die (tijdelijk) onbereikbaar zijn. De oplossing daarvoor is niet zomaar beschikbaar. Linda Romein vertelt in het artikel over hoe mensen haar probeerden te helpen. “Liever wandelde ik, zonder iets te hoeven zeggen. Als al je energie op is, kun je alleen nog dingen doen die geen inspanning kosten.”
Kijken of ik het kan, iemand uitnodigen met een psychisch probleem, om samen te gaan wandelen. En dan niets te zeggen…misschien niet eens te vragen hoe het gaat. Gewoon stil zijn…
Kun jij het: samen stil zijn?