Elk weekend lees ik verschillende kranten. Uit een van die kranten kies ik een zin. Deze zin vormt de basis van mijn blog.
Mijn zin in de krant: het belang van netjes schrijven
Ik hou van schrijven; heb er letterlijk mijn werk van gemaakt. Mijn handschrift is echter niet om aan te zien; de PC is dan ook een uitkomst voor mij. Toch leg ik me er nog steeds niet bij neer. Ik blijf oefenen om mijn handschrift te verbeteren.
In de week van het handschrift, deze week, wordt aandacht gevraagd voor de onvervangbare betekenis van het met de hand geschreven woord. De Gooi- en Eemlander wijdde een dubbele pagina aan het belang van een goed handschrift. Secretaris Aartje Schoenmakers van het Platform Handschriftontwikkeling benadrukt het belang van het handschrift:“ onderzoek heeft aangetoond dat schrijven de ontwikkeling van hersens stimuleert.” Het platform heeft inmiddels een petitie aan de Tweede Kamer aangeboden om te pleiten voor de invoering van schrijven als zelfstandig vak op school. Daarnaast zal worden gevraagd om onderzoek naar de betekenis van het handschrift.
Brené Brown, professor aan de universiteit van Houston, wijdde een boek aan het thema Kwetsbaarheid. Een hoofdstuk gaat over schaamte. Zij adviseert haar lezers om de schaamte uit te spreken om, zoals zij het noemt ‘schaamtebestendig’ te worden, zodat je schaamte kunt transformeren naar empathie. Empathie zou namelijk de beste remedie zijn tegen schaamte.
Nadat ik het hoofdstuk nog eens heb doorgelezen besluit ik de daad bij het woord te voegen en het met mijn lezers te delen: ik schaam me voor mijn handschrift.
Waar schaam jij je voor?
Spreek het uit.
Of schrijf het op.