Ik lees verschillende kranten. Uit één van die kranten kies ik een zin. Deze vormt de inspiratie voor mijn blog.
De zin: zoeken naar de ziel voor de klas.
https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/857/articles/1078520/80/1
Afgelopen weekend verbleef ik in een klooster net over de grens in België. Ik nam deel aan één van de laatste weekenden voor mijn opleiding tot Logotherapeut. De Logos, het woord of de zin staat centraal in de lessen die verzorgd worden door verschillende docenten. Het onderwerp van deze lesdagen is ‘de ziel’.
Duits is niet mijn sterkste taal, maar toch lukt het de Duitstalige docent om me te boeien. Haar les gaat over het zinorgaan. Het wat? Het zin orgaan. Net als alle organen, zoals de lever en de nieren het bloed zuiveren, de darmen het voedsel verwerken en het hart de motor van ons lijf is, zorgt het zinorgaan ervoor dat we ons leven zin en richting geven. Hoewel andere organen kunnen slijten en ze het zelfs kunnen begeven door ziekte of andere narigheid, het zinorgaan blijft, ook al lijkt het soms zoek te zijn, aanwezig.
Filosofe Hester IJsseling doet in het artikel in de Trouw van zaterdag 1 februari verslag van haar zoektocht naar een nieuwe pedagogiek. “Laat leraren die het te druk hebben, de tijd nemen.” Het artikel raakt me. Afgelopen najaar lukte het me niet meer; lesgeven aan jongens die het MBO volgen voor een opleiding tot monteur. Er was een nieuwe groep gestart met leerlingen van zeer divers pluimage. Zoals ook in andere groepen is de samenstelling variërend van zeer willige leerlingen tot een paar jongens die er geen zin in hebben en alles proberen te doen wat niet in het lesprogramma staat, kwam deze groep niet aan presteren toe.
Lessen op school volgen bijna nooit het programma dat de docent voor ogen heeft. IJsseling: “Hoeveel kennis en vaardigheden je je als leraar ook eigen maakt en hoeveel structuren onderzoekers en beleidsmakers ook ontwikkelen om je grip te geven op de les, je zult altijd onderbroken worden.”
Misschien moet ik dat maar eens laten gebeuren; me laten onderbreken en me van mijn stuk laten brengen. Niet alleen de leerling kan door het onderbreken van de les kennis maken met zijn zinorgaan, maar ook ik kom dan misschien de zin in het lesgeven, maar ook de ziel in de klas weer tegen.
Ben jij je bezieling weleens kwijt?
Of weet jij waar je de ziel in je werk kunt vinden?