De zin van Ad van den Helm: “De zin bestaat eruit dat jullie haar met liefde omringen.”
Het was misschien niet wat je zou verwachten van een groot boerengezin aan de rand van een dorp. Wij waren dol op popmuziek. Het gebeurde onder het eten dat mijn oudste broer mee zat te ‘lallen’ met een lied van de Nederlandse popband The Shoes. Op zo’n kreet, die leek op een teken dat het eten niet lekker was riep moeder naar tafel: “Zit er geen zout op het eten?”
Naar de krant op maandag wordt uitgekeken. De weekendkranten zijn gelezen en de nieuwe week komt op gang. Nog even het weekend verlengen door bij het ontbijt de kranten open te slaan. In de Trouw wordt wekelijks er een zoektocht in de geestelijke bladen gepresenteerd door Stijn Fens. Het tweede stuk in de betreffende kolom gaat over het zichtbaar blijven van kerken in deze tijd. Ad van den Helm, het gezicht van katholiek Den Haag, is van mening dat kerken zich meer moeten laten gelden in de maatschappij, met als belangrijkste wapen de liefde. Toen hij tijdens zijn pastorale werk een vraag kreeg over wat de zin van het bestaan is wanneer iemand dementeert en haar kinderen niet meer herkent, was zijn reactie dat kinderen de ouder juist dán met liefde mogen omringen, ook al krijgen zij er niets voor terug.
In de contextuele hulpverlening gaat men uit van het uitgangspunt de Balans van het geven en nemen. Wanneer kinderen opgroeien mogen ze leunen op de zorg van hun ouders. Onbaatzuchtig zorgen is het lot van ouders. De gezamenlijke verantwoordelijkheid nemen en passende zorg bieden voor één van de ouders die dementerend is en door de zorg thuis kan blijven wonen is een uitdaging om iets terug te geven aan de vorige generatie. Voor de kinderen die dit ieder op zijn eigen manier doen is dit een grote uitdaging die de balans van verlies en winst boekt in het grootboek van broers en zussen.
Turn, turn, turn is de titel van een prachtig lied van de Hollies. De tekst is ontleend aan Prediker. Voor alles is een tijd. Er is een tijd om verzorgd te worden en er een tijd om te zorgen. Blijkbaar is die laatste voor ons aangebroken; onze dierbare met liefde omringen. Als ze een keer een onbegrijpelijk opmerking maakt terwijl we de maaltijd gebruiken die we voor onze moeder thuis gekookt hebben, mogen wij op onze beurt geduldig vragen; “Is het eten niet lekker, ben ik het zout vergeten?”