Joan van Baerle: “Het gaat om het delen.”
ONTMOETING
Vorige week was de week van de ontmoeting. In mijn gemeente is er een actieve groep medewerkers betrokken bij het project Eén tegen eenzaamheid. Het verheugde me om te horen dat de week van de eenzaamheid omgedoopt is tot De week van de ontmoeting. Naast de medewerkers van welzijn bieden inwoners van de gemeenteactiviteiten aan. Ik was daar één van. Zowel de workshop ‘Zelfportret, kijk eens in de spiegel’ als het aanbod ‘De zinbus komt naar je toe’ leverde nauwelijks deelnemers op. Terwijl onderzoek uitwijst dat er ook in onze gemeenten veel eenzame mensen voorkomen. Je kunt je vragen hoe het komt dat de eenzame medeburgers zich niet meldt wanneer er iets voor hen gedaan wordt.
GOEDBEDOELD
Omroep Max schenkt extra aandacht aan de week van de ontmoeting. Joan van Baerle is uitgenodigd en zij verwoordt waarom zij zich niet aangetrokken voelde tot goedbedoelde activiteiten voor ouderen. Ze schreef er een boek over omdat ze erachter kwam wat er aan de berichten omtrent eenzaamheid ontbreekt. Ze kwam erachter dat ze wel tot de doelgroep eenzamen behoort maar in plaats van sociaal of emotioneel eenzaam herkent ze bij zichzelf een gevoel van existentiële eenzaamheid. Dat is iets anders dan een gebrek aan contacten.
LEVEN
Existentiële is het gevoel van nergens bij horen, geen verbinding te voelen, maar ook beschrijft Joan van Baerle het gevoel vanwege haar leeftijd en het ontbreken van zorgtaken niet meer van nut te zijn. Genieten is in de huidige samenleving de grote opdracht. Wanneer je om welke reden daar niet zo van bent werkt of de omstandigheden er niet passend voor door verlieservaringen kun je beter vragen wat de betreffende oudere te bíeden heeft. Zij weten namelijk heel goed wat voor hen wel zou werken. Aan hen kan beter gevraagd worden: wat heb je nodig. Joan van Baerle: “Ga een gesprek aan over wat er in het leven gebeurd is. Vraag hoe het met me is. Ga geen moeilijk onderwerpen uit de weg. Zorg ervoor dat ik verdriet kan delen met anderen.”
OORLOGSTIJD
Viktor Frankl was ook een ervaringsdeskundige, die door het leven getekend was. In de oorlogstijd zat hij in verschillende concentratiekampen waar hij zijn vrouw en familieleden verloor. Hij dreigde er zijn levensmoed dreigde te verliezen. Pas toen hij zich realiseerde dat hij de mensheid iets te bieden had leverde dat hem kracht op om in leven te blijven. De inhoud van het boek dat hij ooit geschreven had en dat hem afgenomen was, daarvan wilde hij de inhoud doorgeven aan de mensheid.
DELEN
Van betekenis zijn is voor iedereen een belangrijke drijfveer. Uit te zoeken op welke wijze je dit wilt toepassen, daar gaat het om. In dat geval maak je kans om existentiële eenzaamheid om te zetten in een persoonlijk levensdoel. Wanneer je er niet achter kan komen wat jouw ultieme doel is, ga in gesprek. Doe net zoals Joan van Baerle: “Het gaat om het delen.”