De zin van Eppo Bruins: “De overheid zijn u en ik.”
WANDELEN
Ik ging er een paar dagen eropuit om met broer en zus te wandelen. De krant nam ik mee, maar lezen nee, daar kwam ik niet aan toe. Dat zou later wel gebeuren. Hoe ouder ik word, hoe meer ik dingen op z’n beloop laat. We vermaakten ons die twee dagen met wandelen, gesprekken en museumbezoek en zelfs maakten we een uitstapje naar een kledingwinkel omdat broer te luchtig gekleed was en zijn zussen vroeg mee naar binnen te gaan in een kledingwinkel.
TAOISME
Wu wei is een begrip uit het Taoïsme dat aangeeft dat inhoudt wanneer wel te handelen en wanneer niet. Het geeft ruimte om niet meer direct van alles van jezelf te moeten. Dat past bij me in mijn huidige leeftijdsfase, want moeten was jarenlang een belangrijk woord voor me. Nu leef ik dus steeds meer volgens het Taoïstisch principe, maar of dit ten diepste bij me past is nog de vraag. Wellicht ‘moet’ ik er gewoon aan wennen om niet meer van alles te moeten.
OVERHEID
In de krant die ik dus pas een paar dagen later las, trof ik een artikel aan over de Groen van Prinstererlezing die onlangs door Eppo Bruins van de Christen Unie uitgesproken werd. Hij houdt in dit artikel de burgers een spiegel voor. Als kamerlid ervaarde hij dat er bij problemen vaak naar de politiek verwezen wordt. Maar, merkt hij op: “Als je naar de overheid wijst, wijs je naar jezelf. De overheid zijn u en ik,”en: “als overheid kunnen we de problemen die ontstaan zijn niet oplossen.” Dat regels, handhaving en toezicht burgers niet altijd ten goede komen, dat weten wij allen uit publicaties in de media. Toch lijkt het dat we zitten te wachten dat het opgelost wordt door diezelfde overheid. Bruins waarschuwt in dezelfde lezing dat dit een illusie is. Hij pleit ervoor dat we weerbaarder, geduldiger en barmhartiger moeten worden en de hoogmoed moeten laten varen.
WIJZEN
Ik hield in het verleden anderen ook graag voor dat wanneer je naar een ander wijst, je met meer vingers naar jezelf wijst. Tegelijk betrap ik mezelf erop om hetzelfde te doen. Wanneer ik anderen hierop aanspreek moet ik vooral bij mezelf te rade gaan: wie ben ik om anderen toe te spreken. Onlangs werd ik gegrepen door de titel van een boek. Pia Callesen schreef: Leef meer, denk minder. Denken schijnt van de hoogste orde te zijn in de ontwikkeling van de mens. Piekeren leidt, meer dan ons lief is, tot depressieve gevoelens. Van jongsafaan leren we meer te denken dan goed voor ons is. Onderzoek van de Britse psycholoog en professor Adrian Wells toont aan dat gedachten vaak leiden tot nieuwe gedachten. Vastzitten of vastlopen in het denken leidt niet zelden tot psychisch lijden. Een ontwikkelde therapievorm leidt de mensen uit het labyrint van denken.
VERANTWOORDELIJKHEID
Lijkt mijn strategie van Wu wei toch niet zo verkeerd te zijn. Het artikel dat ik apart gelegd had leidde tot een gedachte die ik kon gebruiken voor deze blog. Met het artikel over Eppo Bruins gaf hij me een duwtje in de goede richting minder naar anderen te wijzen, maar zelf mijn verantwoordelijkheid te nemen. Een andere publicatie, het genoemde boek helpt me te handelen zonder vast te lopen in mijn gedachtestroom en er niet al te dwingend mee om te gaan.