Mijn zin van de week: Waarom wachten? (Gooi- en Eemlander maandag 13 november)
Op maandagmorgen haast ik me na het opstaan naar de brievenbus om de krant te pakken. Ik ben fan van de column van René Diekstra.
Vandaag schrijft hij over sociale beïnvloeding; onze neiging om bij het kiezen van gedrag ons te oriënteren op en te laten beïnvloeden door het gedrag van anderen.
De uitleg van het begrip gebruikt Diekstra als opstapje naar een verklaring voor het gedrag in de MeToo actualiteit. Ik zou een andere afslag willen nemen die gaat over grenzen stellen in het werk.
Veel van mijn oud collega’s hebben het zwaar in het onderwijs. Net als in de zorgsector zijn er veel klachten voor wegens te grote werkdruk, soms met burn out als gevolg. Dat de leerlingen veel van je eisen kun je gewoon vinden, maar niet dat je over grenzen gaat bij de alle eisen van je ‘baas’ en de wensen van ouders.
Dr. Nick Blaser is psychiater en psychotherapeut. In zijn boek “Zo ben ik…en jij bent anders.” pleit hij voor het beter bewaken van grenzen. Een oefening om zijn lezers bewust te maken van grensoverschrijdend gedrag gaat als volgt: vraag jezelf tien keer per dag af hoe het met je gaat, wat je op dat moment voelt en welk lichaamsgevoel je daarbij waarneemt.
Door deze oefening dagelijks te doen, word je je bewust van je gevoelens. Deze gevoelens onder ogen zien en te accepteren is een eerste stap tot het aangeven van je grenzen.
Zeer waarschijnlijk zul je de oefening niet doen wegens te grote werkdruk.
Is het iets om te oefenen in met je leerlingen?
Je kunt het (ze) niet jong genoeg leren.