Ik lees verschillende kranten. Uit een van die kranten kies ik een zin. Deze vormt de inspiratie voor mijn blog.
“Op de grens tussen leven en dood kun je zoveel betekenen”.
https://www.trouw.nl/leven/onder-judith-de-heus-groeide-113-explosief-zelfmoordpreventie-is-dweilen-met-de-kraan-open~bac68619/
Judith de Heus is klinisch psycholoog en werkt als manager hulpverlening bij 113 zelfmoordpreventie. In de Trouw van dinsdag 28 januari uit ze haar zorgen voor het toenemend aantal zelfdodingen. Eén op de 25 jongeren doet een zelfmoordpoging. Driekwart hiervan heeft een psychiatrische achtergrond.
Psycholoog de Heus legt uit dat de zelfmoord een gevolg is van een soort van tunnelvisie die de suïcide gedachten overnemen van een persoon. Gedachten als ’ik ben niets meer waard’ en ’mensen zijn beter af zonder mij’ overheersen zodat het gewone denken als het ware wordt overschreven.
Onlangs interviewde ik een vrouw die een studie heeft gevolgd met als onderwerp eenzaamheid. Zij houdt zich sindsdien bezig met het vragen van aandacht voor eenzaamheid. Die blijkt voor te komen in alle lagen van de bevolking. De vrouw vertelde me over de gedachtenstructuur bij eenzame mensen die erg veel lijkt op die van eenzame mensen. Deze groep mensen is door hun manier van denken na verloop van tijd niet meer in staat om duurzame contacten aan te gaan.
Er bestaan in de samenleving nogal wat vooroordelen over eenzame mensen. Ik hoor nogal eens dat dat ze niet zo moeilijk moeten doen en gewoon aan activiteiten moeten deelnemen die er voor hen worden georganiseerd en dat ze ‘gewoon’ bij iemand op de koffie kunnen gaan. De oplossing zou zijn dat de eenzame zich moet veranderen door anderen toe te laten in hun leven.
Toch is het niet zo gemakkelijk als het lijkt. Zowel bij eenzame mensen als bij mensen die een poging tot zelfmoord doen gaat het bij lange na niet om een kwestie van ander gedrag laten zien.
Laten we ons oordeel opschorten en in gesprek gaan met iemand die het moeilijk heeft. Of nog beter: in plaats van in gesprek te gaan hoef je alleen maar te luisteren. Verder niets. Je hoeft niet te weten en al helemaal niets op te lossen.
Ga jij weleens met iemand in gesprek?
Ben jij dan aan het woord
Of kun je ook stil zijn en luisteren?